مظاهر ابراهیمی – شاید یکی از ایرادات اساسی که به مستقل شدن قیامدشت بتوان گرفت بحث ناتوانی در نظارت بر حمل و نقل عمومی شهر می باشد که همین امر مردم این شهر ۵۰ هزار نفری را با مشکل موجه می کند.
اتوبوس های قیامدشت به خاوران مهمترین وسیله نقلیه ای است که شهروندان برای تردد به تهران و یا محل کار از آن استفاده می کنند و میزان کرایه آن به لحاظ وضعیت اقتصادی برای آن ها بسیار مهم است.
از ابتدای سال ۱۴۰۳ ، اتوبوس های قیامدشت به خاوران به دلیل کمبود مسافر و تعطیلات ، کرایه نقدی خود را به ۸ هزار تومان روزهای تعطیلات افزایش دادند اما این روند بعد از تعطیلات هم ادامه یافت و فعلا همان ۸ هزار تومان را از مردم دریافت می نمایند در حالی که شورای شهر تهران افزایش کرایه را از اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ مصوب نموده است.
در این بین کرایه خطوط قیامدشت به چهلقز و قیامدشت به پاکدشت هم با افزایش کرایه روبرو بوده و باز هم به دلیل نرخ گذاری توسط یک شهر دیگر یعنی پاکدشت ، نمیتوان تصمیمی در مورد آن گرفت!
اگر قیامدشت قرار است به عنوان یک شهر طلایی بماند و به قول مسئولان قطار پیشرفت هم در حال حرکت باشد ، باید به زیرساخت های آن از جمله حمل و نقل عمومی توجه ویژه داشته باشند.
ساخت پارک و بلوار اهمیت دارد ولی به شرطی که نیازهای اولیه مردم یک شهر تامین و برطرف شود.
باید واحد تاکسیرانی و اتوبوسرانی شهرداری قیامدشت به هر نحوی شده راه اندازی شود تا نرخ گذاری ها دست خود شورای شهر و شهرداری قیامدشت قرار داشته باشد و یا با اتوبوسرانی و تاکسیرانی شهرهای تهران و پاکدشت رایزنی های لازم را برای کنترل افزایش غیرقانونی و بی منطبق کرایه ها داشته باشد.
